اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم سکوت را فراموش مي کردي
تمامي ذرات وجودت عشق را فرياد مي کرد
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم چشمهايم را مي شستي
و اشکهايم را با دستان عاشقت به باد مي دادي
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم نگاهت را تا ابد بر من مي دوختي
تا من بر سکوت نگاه تو
رازهاي يک عشق زميني را با خود به عرش خداوند ببرم
اي کاش مي دانستي
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم هرگز قلبم را نمي شکستي
گر چه خانه ي شيطان شايسته ي ويراني است
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم لحظه اي مرا نمي آزردي
که اين غريبه ي تنها , جز نگاه معصومت پنجره اي
و جز عشقت بهانه اي براي زيستن ندارد
اي کاش مي دانستي
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم همه چيز را فدايم مي کردي
همه آن چيز ها که يک عمر بخاطرش رنج کشيده اي
و سال ها برايش گريسته اي
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم
همه آن چيز ها که در بندت کشيده رها مي کردي
غرورت را ...... قلبت را ...... حرفت را
اگر مي دانستي که چقدر دوستت دارم
دوستم مي داشتي
همچون عشق که عاشقانش را دوست مي دارد
کاش مي دانستي که چقدر دوستت دارم
و مرا از اين عذاب رها مي کردي
اي کاش تمام اينها را مي دانست...

يکي را دوست ميدارم

 گرچه دوستم ندارد

 گرچه حضورم باعث آزارشه

 گرچه بهم گفت مزاحمم...

 ولي من ........

 آري ، يکي را دوست ميدارم ،

 آن را احساس کردم در قلبم …

 او همان دوست ويار وشنونده شبهاي دلتنگي و تيره و تار من  است…

 او همان بهترين  اشناي مجازي من است

 روزهاي زندگي من است…

 يکي را دوست ميدارم …

آري ، او همان روشني بخش افکار خاموش  من است …

 قلبم او را دوست ميدارد

 و من هم تسليم احساست پاک قلبم ميباشم…

 يکي را دوست ميدارم ،

 همان که در غربت دنياي مجازي به سراغم امد ومرا اشناي خود ساخت و مرا با

 خود به دشت دوستي ها برد…

 او همان فرشته اي است که با بالين سفيدش مرا به اوج آسمان آبي برد و مرا با

 دنياي دوستي و محبت آشنا کرد…

 يکي را دوست ميدارم ،

 همان کسي از ديار غربت امد وشد اشناي من ودلتنگي هاي من

 يکي را دوست ميدارم ،

 همان کسي که مرا آرام کرد و معني

 دوستي را به من آموخت…

 اينک با تو  هستم  اي اشناي  من :

 معني واقعي دوست داشتن را فهميدم …

 خوب ميدانم که تو  مثل ابر بهار زود گذر نيستي

 تو  برايم مانند يک آسماني که هميشه بالاي سرم

 مي باشد…

 آسماني که زماني ابري مي شود

 و آن زمان چشمهاي من هم باراني  مي شود…

 آري ، تو برايم مانند همان آسماني…

 يکي را دوست ميدارم ،

 ميدانم که هستي ولي نميخواهي که باشم

 اما هر گز اينرا فراموش نکن هستم گرچه تو نخواهي...

 او برايم يک دنيا  حرف نگفته  است…

 تو را دوست ميدارم ،

 تنها هديه من به تو احساسات پاک وبي رياي من

 است…

 من هستم هر چند زهر تلخ حرفهايت بارها شکسته دلم را....

 البته خوب ميدانم که اين همه تاوان اشتباهم است

 اي آسمان ببار خشمت را بر من

 چون که تو را دوست ميدارم ،

 آري ، تو را  دوست ميدارم...